Jakie są objawy stwardnienia rozsianego?

Stwardnienie rozsiane to ciężka choroba układu nerwowego, która może mieć bardzo poważne konsekwencje dla chorego. Osoby nią dotknięte często doświadczają bardzo wielu objawów utrudniających normalne funkcjonowanie, z niepełnosprawnością włącznie.  Objawy te są bardzo zróżnicowane i występują w różnym nasileniu. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, zapraszamy do lektury.

Pierwsze oznaki stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane (inaczej SM) to choroba polegająca na uszkodzeniu osłonek mielinowych włókien nerwowych, co powoduje nieprawidłowe przewodzenie impulsów nerwowych. Z tego względu pojawiające się w jej przebiegu objawy mogą dotyczyć różnych obszarów ośrodkowego układu nerwowego. Wśród pierwszych objawów często wymienia się zmęczenie oraz pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego. Często występują także  zaburzenia czucia w obrębie kończyn, takie jak: mrowienie, drętwienie, kłucie itp., a także ciężkość i ból nóg oraz skurcze mięśni. Mogą się także pojawić zaburzenia równowagi i koordynacji ruchowej, takie jak np. częste upuszczanie przedmiotów. Ważne jest, aby w przypadku niepokojących objawów jak najszybciej zgłosić się do gabinetu neurologa, gdyż pozwoli to na rozpoczęcie terapii opóźniającej rozwój choroby. Stosuje się tutaj głównie leki steroidowe, które zmniejszają reakcję zapalną, a także leki immunosupresyjne.

Jak rozwija się stwardnienie rozsiane?

Nieleczone stwardnienie rozsiane prowadzi do postępowania choroby, która może objawiać się w tzw. „rzutach”, zwiastujących pogorszenie choroby. Z czasem u chorego mogą pojawić się takie objawy, jak: niedowłady nóg lub rąk, spastyczność, czyli sztywność mięśni, problemy z mową, oczopląs i podwójne widzenie, problemy z oddawaniem moczu i wypróżnianiem i wiele innych. Zależy to od tego, jakie układy zostały zaatakowane przez chorobę. Z czasem u chorego mogą się również pojawić zaburzenia poznawcze, takie jak: problemy z pamięcią, trudności z przetwarzaniem informacji oraz zaburzenia koncentracji i uwagi. U osób długo chorujących na stwardnienie rozsiane często pojawia się także depresja.

Mimo, że choroba ta jest nieuleczalna, możliwe jest spowolnienie jej przebiegu. Dlatego ważne jest wczesne rozpoznanie, jak również kompleksowe podejście. Leczenie stwardnienia rozsianego obejmuje nie tylko farmakoterapię, lecz także rehabilitację. Zaleca się także trening umysłowy, wierząc, iż poprawia on jakość życia osób z SM, wpływając pozytywnie na samoocenę i samopoczucie pacjenta.